پست تکمیلی

 تکمیل می کنم د: دوستی در مورد پست جورچین متذکر موردی شد و من مجبور به توضیح شدم :

اونچه بین دو نفر یا بهتر بگم زن و مرد در رابطه زناشویی اتفاق می افته از دید افراد خارج از متن رابطه همیشه طوری دیه جلوه می کنه مخصوصا اگر فرد نظر دهنده تجربه زندگی مشترک رو نداشته باشه.تو پست قبلی نگاه طنزیه به رابطه ی اون دوتا آدم که قبل از  رفتن زیر یه سقف ،  خیلی زیاد  هم اهمیت می دادن و توجه می کردن ، تو انتخاب دقت می کردن  و  واسه بهم رسیدن تلاش زیاد.... اما بعد از ازدواج ارزشها به ضد ارزش تبدیل شده و از مسائل درونی هم هیچ اطلاعی  که ندارن و سعی در فهمیدن اون هم نمی کنن. مثلاً همسر محترم خسته و داغون میاد خونه واحتیاج به استراحت و سکوت داره ( تاکید می کنم سکوت ) و همچین بانوی محترم نیز با حرف زدن می خواد به آقا بگه که چون برام اهمیت داری می خوام همه روزم رو با تو قسمت کنم و احتمالا چندتا غرو لند هم دارم  با این اتفاق آقا هر لحظه بیشتر در خودش وسکوتش فرو می ره و خانوم هم سعی در ارتباط بیشتر ، هیچ کدوم هم مقصر نیستن هر دو دارن به طرف مقابل احترام می ذارن اما نا مناسب چون زبان ناگفتنی ها رو نمی دون. این نا گفتنی ها همون درونیاتیست که هر دو طرف علاوه بر اون خواستها و نیازهایی که عنوان می کنن ، احساسات و علایقی دارن که در موردش حرف نمی زنن و دوست دارن ( دوست دارن نه توقع ) طرف مقابل خودش این حس و نیاز رو درک کنه که البته احتیاج به شناخت کافی دو نفر نسبت به هم داره .... خلاصه اینکه هرگز یک طرفه به قاضی نرفتم  و فکر می کنم در هر رابطه ای اونچه کیفیت رابطه رو اغنا میکنه محبت و توجه کافی و همیشگی و نه مقطعی ......