لحظه های دوستداشتنی

عکسها و یادداشتهای مریم

لحظه های دوستداشتنی

عکسها و یادداشتهای مریم

خدایا دل شکسته ها رو دریاب . . .

دیروز چیزی شنیدم که عجیب فکرم و درگیر کرد. و خیلی تاسف خوردم آخه این چه وضعیتیه ؟ یه خانم آبرودار واسه کمک گرفتن برای احاره خونه 480 هزار تومنی فسقلیش رفت به دفتر امام جماعت مسجد یکی از محله های افسریه تهران. اجاره خونه اش عقب افتاده و حقوق شوهرش هم ندادن هنوز. خانم هرچی التماس و خواهش به حاج آقا کرد فایده نداشت : حاج آقا بخدا حقوق شوهرم رو هنوز ندادن یه وام 500 تومنی بدین صاحب خونه جابجام نکنه بچه ام آلاخون والاخون می شه به سختی این خونه رو پیدا کردیم نزدیک مدرسه دخترم باشه حاج آقا تورو خدا... = برو خانوم برو اینجا واینسا مردم واسه من حرف در میارن برو پول نداریم بهترین کار اینه که بری دم در آقایان بایستی دستت رو دراز کنی پولتو اینطوری دربیاری ما چیزی نداریم به شماها بدیم ..... !!!!! زن دلشکسته و داغون با چشمای خیس راهی خونه اش شد به خدا که منم اونقدر پول ندارم حتمن کمک می کردم می گم کمک چون می دونم اون زن خیلی سختی کشیده ولی با چنگ و دندون زندگیشو حفظ کرده آبروش رو حفظ کرده خدایا کمک کن همیشه در راه تو باشیم و تنها مون نذار.

خدایا ....

 

 

خدایا تنها بودم .... تنهاتر شدم !!

به باد ناصر عزیز

یه زخم کهنه روی بالم
یه آسمون که چشم به رام نیست
به غیر واژه غریبی
چیزی توی ترانه هام نیست

حتی یه آینه پیش روم نیست
که اسممو یادم بیاره
تنهاترین مسافر شب
تو خلوتم پا نمیذاره

ازم نخواه با تو بمونم
تو هیچی از من نمی دونی
اگه بگم راز دلم رو
تو هم کنارم نمی مونی

دلتنگی

    دلتنگ مرگ هستم 

 

خدایا برای یک بار هم که شده خیلی زود درخواست منو بررسی و امضا کن 

 

   من می خوام بمیرم ، همین ! 

 

فقط کافی ست روی درخواستم بنویسی : 

 

                                                                 جناب عزرائیل  

                                                               

                                                                  جهت اقدام فوری  

 

 

روزگار

سلام خیلی وقت که اینجا نبودم عجب روزگار درشتی آدم چه چیزایی رو از یاد می بره   

روزگار عجیب و پر از اتفاق بر من گذشت شادی و غم باهم... اما گذشت حالا خوبم خیلی چیزها هم یاد گرفتم. روابط انسانی !!!! 

همیشه فکر می کردم آدما مثل خودم به زندگی نگاه می کنن ساده و راحت اما آشنایی با چند تن  بهم یادآور شد که نه اینطورا که من فکر می کردم نیست بعضی ها عجییییب سخت می کنن زندگیشونو و عجیییییییب عادت دارن بجنگن بر سر مسائل بی اهمیت و کوچیک ( البته از نظر من) بهرحال که بگذریم چون گذشت واسه منم گذشت..... 

امروز دنبال کتاب جدیدی واسه خوندن می گشتم یه سری به بلاگ کتابامون زدم و یاد بلاک خودم افتادم اینکه اومدم اینجا خدا کنه بازم بیام. 

فعلن به امید نوشته ای دیگر