در ایران باستان اهمیت بسیاری به مقام زن و مرد داده می شده است
. زن را بانوی خانه– مون پثنی – می نامیدند و مرد را- مون بد- یا مدیر خانه می نامیدند . مرد در حکم
پادشاه و زن در حکم ملکه به حساب می آمده است . در نسخه های دینی ایران باستان
زنان شوهردار از اجرای مراسم دینی معاف بودند زیرا تشکیل خانواده و پرورش یک
جامعه نیک منش و نیک کردار که یکی از ارکان آن تربیت مادر است بزرگترین عمل نیک
در کارنامه زنان ثبت می شده است و به همین دلیل هرگونه مراسم را برای آنان اختیاری
دانسته بودند . ( نسک ارپادستان فرگرد اول قمست)