لحظه های دوستداشتنی

عکسها و یادداشتهای مریم

لحظه های دوستداشتنی

عکسها و یادداشتهای مریم

پیشنهاد

 

 

 

 

 

یک امروز را به من فرصت بده تا با هم زیر باران ، 

 

 دست در بازوی تو  قدم بزنیم 

  

و از یورش حجم نگاه بر تنمان نترسیم  

بیا امروز با هم عاشقانه قدم بزنیم  

و یکدیگر را بوسه ای جانانه دهیم

دیر یا زود ؟

چند نفر رو ( خودم هم یکی از اونام ) می شناسم که همیشه دیر به اتوبوس می رسن و یکی دیگه با اتوبس 

 رفته ... وقتی هم که به موقع می رسن مسیر طولانیه و تو چن دتا ایستگاه بعد پیاده می شن ... آما اون اتفاق  

درست تو ایستگاه بعدی می افته و اونا  دیگه تو اتوبوس نیستن !!!!

پیامد

لحظاتی در زندگی هست که دری باز می شه و شما وارد زندگی یک نفر دیگه  

می شید... یعنی از مرزی عبور کردی ! اولین مکث ، اولین لرزش لبها ... همه چیز به 

سرعت اتفاق می افته... 

چشمها در حال طغیان و انفجارند و خیس شده اند. گاهی خیسی چشمها پیامدی دارند  

که باید وانمود کنی آن خیسی را نمی بینی !! 

اشکها فرو نمی ریزند اما خشک هم نشدند ..........  

 

آلرژی

 

کسی رومی شناسید که نه مثل آدم بتونه کسی رو دوستداشته باشه و نه کسی  اونو ؟ ها می شناسید ؟ کسی که بدرد دوستداشتن و دوست داشته شدن نخوره ؟  

به این نتیجه رسیدم که من یک از اونام !!!!!!!! 

برای همین یه روز که چند سال بعد نخواهد بود ، شاید چند ماه ، چند هفته بعد ، تصمیم گرفتم فرار کنم .... از خودم !!  

 

پی نوشت : حتما به اطلاع می رسونم  

دوباره در پی نوشت : نمی دونم شاید هم نرسونم !

راست یعنی: ....

دروغ بود هرچه من گفتم
                     هرچه توشنیدی.....
گفتم کلامی بگو تا آرامم کند،
                   گفتی ارامشم تویی ، دروغ بود  !
گفتم شانه ایت را می خواهم تا دمی سر بر آن بیاسایم،
                          گفتی شانه هایم که هیچ وجودم مال تو، دروغ بود ! 

گفتم از تنهایی می لرزم ،

                          گفتی در آغوشم به امان باش ،  دروغ بود !
گفتم دستهایم سرد است،
                           گفتی میان دستهای من گرماست، دروغ بود !
گفتم قلبم ؟  .... گفتی مال من است
                                                گفتم عشقم ؟  .... گفتی مال من است !
                  دروغ بود هرچه تو گفتی ، هرچه من شنیدم
گفتی دوستت دارم ،
                  گفتم در قلبم نشسته ای، دروغ بود !
گفتی چشمهایت، نیازم،
                  گفتم نگاهت که می کنم آرامم، دروغ بود !
گفتی به تو عشق تو عادت دارم،
                 گفتم من بر این عادت نماز می گذارم، دروغ بود !
گفتی صدایت می کنم،  تنها مال من باش !
                        گفتم این تنهایی تنها آرزویم، دروغ بود !
گفتی دلم ؟    .... گفتم من گوشه نشینش ...
گفتی آغوشم ؟ ....  گفتم پناه عشقم ...
                             دروغ بود هرچه گفتیم و شنیدیم
                                  راست یعنی جمله ی آخر
                                       برو دیدار به قیامت
!!