در ایران باستان اهمیت بسیاری به مقام زن و مرد داده می شده است
. زن را بانوی خانه– مون پثنی – می نامیدند و مرد را- مون بد- یا مدیر خانه می نامیدند . مرد در حکم
پادشاه و زن در حکم ملکه به حساب می آمده است . در نسخه های دینی ایران باستان
زنان شوهردار از اجرای مراسم دینی معاف بودند زیرا تشکیل خانواده و پرورش یک
جامعه نیک منش و نیک کردار که یکی از ارکان آن تربیت مادر است بزرگترین عمل نیک
در کارنامه زنان ثبت می شده است و به همین دلیل هرگونه مراسم را برای آنان اختیاری
دانسته بودند . ( نسک ارپادستان فرگرد اول قمست)
می خواهی هیپنوتیزم بشی؟
تو چشام خیره شو، عمیق.
حالا سرت گیج می ره، داری
آرام آرام به خواب عمیق می ری
حالا تحت قدرت منی.
خب حالا تا نیم ساعت حیاط را جارو کن.
کفشامو واکس بزن.
لباسامو بشور.
مشقامو بنویس، پشتمو بخارون
برام کیک بزرگی درست کن.
حالا یواش یواش چشماتو وا کن
دیدی هیپنوتیزم شدن چه لذتی داره؟
(عمو شلبی )
به سکوت سرد زمان
به خزان زرد زمان
نه زمان را درد کسی
نه کسی را درد زمان
بهار مردمی ها طی شد
زمان مهربانی طی شد
آه از این دم سردیها، خدایا . . .
به خوابم که میای ... چارگوش های درونم پر و خالی می شوند . . .
فصل تازه ای درون مغزم آغاز می شود ... قلبم به خوش آهنگی ترانه های پاییزی می تپد
...رررررررینگ ...... صدای ساعت کوکی مرا از بودن تو در رویا هایم نیز محروم می کند
و من باز خوابم می آید ... خوابم می آید !!!
این روزا زیاد حال خوبی ندارم ... دلم می خواست همه چی یه مدل دیگه بود . . . از اونچه
که به خودم قول داده بودم بازم دور شدم . . . دوباره تصمیم گرفتم چند تا کار و انجام ندم ...
بازم تغییر تو برنامه هام ... نمی دونم چرا یادم می ره که نباید تنهایی مو تنها بذارم ........
پس تنهایی بازگشت دوباره ات را تبریک می گم !