لحظه های دوستداشتنی

عکسها و یادداشتهای مریم

لحظه های دوستداشتنی

عکسها و یادداشتهای مریم

اهل کدام فرقه اید ؟

... اهل کدام فرقه اید ؟

               شما که یاخته های مغزتان در رحم زمان

                       گلدانی ست یه گِل بازی های کودکی شبیه

اهل کدام فرقه اید ؟

        شما که فریاد می زنید

                و نقاب دلاوری بر چهره دارید

اما از بدرقه لاشه ای ضعیف به گاهِ صبح یا شب

    ( چه فرق می کند ) در هراسید ؟

  چونان پیرزنی روسپی از پاره شدن و ریختن دانه های تسبیح اش

اهل کدام فرقه اید ؟

                که بستگی زنجیر به پایتان

                 و صدای جیرینگ جیرینگِ راه رفتـنتان را

                        آوازی می پندارید در گلوی فشردۀ تقدیر ؟

غافل از اینکه بر پیشانی دارید آنچه هستید

و بر خود می بالید که برترید و این غرور پیوسته با شماست

                                                           چونان ماده سگی

                                                                     که بوی تند ماچگی اش را !!

-اهل کدام فرقه اید ؟

        که چشمانتان به خواب سنگین

              و دستهاتان هر دم بر سینه نهاده

                       در مقابل بت های باورتان ........

تمامی لعنت ، بر تبار انسان فرود آمد

                                         و تباهی ...

                                                       که اندیشید : اینک منم پادشاه جهان ، انسان !

از کدام فرقه اید ؟

                     نقاب قهرمانی بر چهره تان

فریاد در گلویتان، به بند می کشید هر دم

                           در هر افق خورشید را

                                        چونان فرعون بر بردگان !

                                                                       آیا می پندارید سرانجام را ؟

اهل کدام فرقه اید ، کدام فرقه که بر قرن خود خو کرده اید ؟

چند پگاهی بر تارک مردمان  سخن می گویید

   نکته و جملات خود می سنجید

چونان لاشخورانی بر مُردار رمه ای

           رمه ای از انسان که صف کیلومتری اش

                            به ثانیه ای در حجم کوچک مغز شما حل خواهد

                                            چونان پیمانه ای شکر در چای صبحگاهیتان !!

به هر حال که دردیست عظیم

                             دردیست عظیم

که شما خودتان را در بی زمانی باد باور کردید

                              دردیست عظیم

                                         که بر چهره نقاب داشتید

غافل از تب سیاهتان

که از لابلای استخوانهای سینه تان پیدا بود

چونان نورِ ماه از پس گرفتگی اش

             دردی است عظیم که گُل های گِلی تان

             بر سنگفرش های تفته از خون باقی نماند.

اهل کدام فرقه اید ؟

             ما شکیبا بودیم

چونان درختی که بر نجار سایه افکند

                   تا از پس عاروقِ شکم بارگی

                                    تبـر زند بر تن درخت

         ما شکیبا بودیم

غرق این باور که ظلمات

                            با اولین نفس صبح خواهدرفت

و دریغ که تاریکی از بیهودگیِ شکیبایی بود

                            چونان که نفس در خفقانِ تاریکی بر نیامد و صبح، مُرد !

تا آن که ما، بر تکرار بی ثمر

                                روز و شب مرّگی ها نقطه پایان نهادیم.

نقطه سر خط !!

                      این چنین بود که یائسگی ما دوباره آغاز شد

                                                        و یاخته های شما دوباره تکرار ... !!

                                                                                                                ۱۷/۳/۸۷

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد